TAK AKAN KULEPASKAN (7)





TUJUH

        LANTARAN penasaran, pengen tau banget alias bukan kepengen tau doang, mpok Minah nyang kayaknye kagak sabar, kelar naro barang belanjaan, langsung ke kamar nyang pernah dipake anaknye, Juleha.
         Seudeh tige kali mpok Minah ngegedor pintu kamar, baru doski  ngedenger suara dari dalem nyang emang jelas banget kalo entu suare menantunye.
          "Siape tuh nyang ngetok pintu bikin orang kaget?" 
          Tanpa ragu mpok Minah nyahut dengan suara lantang
        " Gue... mertoku lu. Emangnye nggak ikhlas lo gue bangunin?" 
        Suara nyang sudah dikenal itu, bikin Komeng cepet cepet bangun dan membuka pintu kamar
Ngeliat tampilan mertokunye nyang beda dari biasa, Komeng kagak kaget. Komeng buru buru nanya apa kabar sembari ngeraih tangan mertokunye. Dengan takzim, die cium tuh tangan sang mertoku. Begitu ngeh tangannye udeh dilepas, mpok Minah baru ngerasa leluasa bereaksi.
        " Lo kok siang siang ada di sini. Emangnye kagak kerja ?" 
        Komeng, dengan tenang malah menjawab dengan kalimat nyang kagak disangka sangka sama sang mertoku
        "Kayaknye enyak nggak suka nih saye ada di sini. Kalo nggak diijinin istirahat di sini, saye siap kok pulang ke rumah secepetnye?" 
        Mertoku mane nyang kagak kaget kalo nanya A malah dijawab B. Meski begitu, Mpok Minah nyadar kalo die lagi ngadepin sang menantu nyang wataknye udeh die kenal. Cuman, lantaran lagi penasaran banget, emosi Mpok Midah jadi kayak kepancing.
       " Gue nanya soal gubernur dki lu malah jawab soal dprd nyang mau ke luar negeri ngabisin duit dua milyar. Lantas kapan nyambungnye?"
       " Enyak... enyak.... barusan kan nyak bilang lo kok siang siang ada di sini? Emangnye gak kerja? Kenapa nyak bilang soal gubernur dki yang saya jawab dprd mau kunjungan ke luar negeri? Dua milyar tuh bukan duit sedikit nyak. Kalo dibeliin kerupuk, semua warge Jakarte pasti kebagian semua," kata Komeng nyang lantas ngambil jaket kulitnye dan kayaknye lebih siap buat ninggalin rumah.
      " Eh Komeng.... slengean lo nggak ilang ilang, yee? Cakep cakep gini, gue nih mertoku lo. Mestinye, lu nggak cuman ngehormatin mertoku. Tapi juga sekalian ngehargain. Jadi, kalo lagi diajak ngobrol, jawaban lo mesti nyambung. Jangan malah cuman bikin pusing mertoku"
      "Sebenernye enyak mau nanya kok lo kesini nggak bareng Juleha, kan? Denger yee nyak, hari ini, saye sama Juleha lagi perang dingin. Jadi, saya dateng sendiri. Tapi menurut saye, jauh lebih bae timbang saye ngayap ke tempat laen"
     " Maksudnye, lo sama anak gue lagi konflik?" Tanya Mpok Minah nyang makin penasaran aje
     "Kalo konflik tuh ketinggian nyak. Sebab, nyang lagi sebel kan cuman saye. Anak nyak sendiri, cuma dalam kondisi disebelin sama lakinye. Kenapa saye sebel, lebih baik nyak tanya langsung sendiri aje ke si Juleha. Kalo nanyanye ke saye, ntar nyak malah ngerasa kagak enak," ujar Komeng sembari ngeraih lagi tangan enyaknye dan bilang mau cepet cepet pulang.
      Mpok Minah jadi kagak berani nahan kepergian mantunye, nyang kelar nyium tangan sembari bilang pamit, langsung ninggalin mertoku tanpa pasang minat buat nerusin ngobrol
      " Dasar mantu gede adat. Diajak ngobrol bukan ngejelasin, malah buru buru pulang," mpok Minah cuman bisa ngegerutu.
      Laki mpok Minah alias bokapnye Juleha juga cuma bisa ngegerutu. 
      "Pantes laki lu ngambek abis, nah elu, pagi pagi bukan di rumah malah ngayap dan nangkring sama ibu ibu nyang suka banget ngerumpi"
      Pak Jupri nyang di depan anaknye kagak berani ngencengen kalimatnye kecuali di dalem ati, bukan kagak kepengen ngejeblakin gerutuannye. Cuman, pak Jupri kuatir anaknye makin shock. Makanye, die kembali buka suara dengan kalimat nyang die yakin nggak bakalan anaknye ngerasa makin tersudut
      " Satu satunye jalan, lu kudu berani minta maaf, dan bilang sama si Komeng kalo lo kagak bakalan lagi ngelakuin hal hal nyang kagak disukain sama si Komeng"
     " Be... Leha tuh bukan kagak mau minta maaf. Cuman, gimane caranye kalo diajak ngomong, bang Komengnye kalo nggak mingkem die malah ngeles terus"
    " Soal die ngeles ape kagak, nggak usah dipikirin. Nyang penting, lu udeh konkritin niat lu minta maaf dan lu udeh ngucap janji lu mau nyetel ulang kelakuan"
    " Be... Leha bukan kagak mau. Sumpah. Cuman, gimane ngucapinnye kalo bang Komeng ngediemin aye abis abisan," kate Juleha nyang kentara banget kalo die ngeluhin nasib nyang lagi sentimen sama dirinye, lantaran sang nasib ngasih tau atawa sengaja kebongkar kelakukannye ke sang laki 
    Lagi lagi pak Jupri kembal narik nafas panjang. 
    Tapi, meski merasa sangat prihatin, beliau tetap senang sama sikap Juleha nyang ternyata die mau berterus terang kenapa sampe lakinye, Komeng, dateng ke rumah mertoku sendirian dan kagak bareng sama Juleha.
    Cuman, pak Jupri sempet juga mikirin apakah kasus anaknye dikasih tau ke bokinnye, atawa milih sang bokin kagak perlu di kasih tau. Soalnye, doski yakin, kalo bokinnye tau ulah Juleha, kagak bakalan ragu ngunyeng ngunyeng kepala Juleha. Maklum, bokinnye bukan cuman disiplin dalem ngedidik anak. Tapi, juga keras, tegas, dan maunye pas. Artinye, pas dibilangin Juleha kudu nurut. Kalo kagak ? Wow... pasti diunyeng unyeng. Malah, waktu Juleha umur 10 taonan, pernah dipopokin sambel.
    Soalnye, diminta tulung nyuciin beras buat stok makan malem, Juleha malah manjat ke pohon kelapa


Bersambung......

         
           

0 Response to "TAK AKAN KULEPASKAN (7)"