CERBER (8)

DELAPAN

              Cuman, kong Lihun kalah sama Nur din, dalem hal bace membace. Maklum, die cu man tamatan Sekolah Rakyat. Nurdin, pan, kuli ah. Jadi, emang anaknye nyang mesti jadi kutu buku. Nyang penting, sampe sekarang, Lihun kagak bakalan jadi kutu APBN atawa APBD.Li

hun bilang, jangan kate jadi koruptor, ngimpi

innye aje, die udeh kagak mau. Mangkenye, Li hun tetep ngewanti-wanti, supaya anaknye nyang udeh mangkin demen bace buku, jangan jadi kutu nyang laen selaen kutu buku.

       Cuman, die konsekwen, Tiap anaknye min te duit buat beli buku, cepet-cepet die kasih. Nyang kong Lihun anggap anaknye makin he bat, tiap beli buku, Nurdin kagak masuk ke to ko buku nyang be-ac. Anaknye, lebih milih beli buku di  kios pinggiran jalan.

             “Kite mesti irit, be. Soalnye, nyang mesti kite pentingin bukunye. Bukan belinye di toko be-ac, tapi abis beli, bukunye cuman dige letakin doang,” kate Nurdin.

              Alesan nyang dikedepanin, tentu aje kuat. Masuk akal. Bukan lantaran gengsi. Tapi, lantaran manfaat utame buku tuh buat dibace Sepanjang tulisannye kagak pade mrotol, isinye pasti bermanfaat. Kalo terus dibace, jadi ilmu  jadi, buat ape beli buku baru nyang hargenye lebih mahal, tapi cuman buat dipajang doang Nah, kalo buku kagak dibace, kapan tuh buku jadi jendela dunie?

                 Ape kagak hebat, tuh?            

                 Seudeh beberape taon lewat, bukan cuman cepet-cepet ngelapor kuliahnye udeh ke lar. Tapi, juga ngajak engkong Lihun ke penjait paling top di kampung Sukamanyun. Nurdin pe

sen, bang Jait nyang asli penjait tapi same sekali kagak bisa ngedongeng, bikin stelan khas Betokaw nyang asyik punye.

               Soalnye, babenye mau diajak ke hotel bintang nyang beklipnye sampe lima.

                “Ngapain, sih, ke hotel?” Tanye kong Lihun, nyang belon ngerti ape maksud Nurdin

                “Babe mesti nyaksiin Udin di wisuda, nyang digelarnye di hotel bintang lima,” saut Nurdin, ngejelasin.

                “ Yaa, lu cuman mau naek kuda di ho tel aje, pake bawa gue ke penjait. Lagian, ape kagak dilarang, tuh, kuda berani masuk ke hotel”

                “Be, bukan kuda masuk hotel. Udin, anak babe mau di wisuda lantaran udeh berha sil ngeraih gelar sarjane “

                “Ape lu bilang? Subhanallah..lu udeh jadi sarjane? “

                Kong Lihun langsung nomplok anak nye. Die pelok Nurdin sekenceng-kencengnye. Untung, anaknye biasa latian teater—jadi udeh ahli atur pernafasan. Kalo kagak, pasti sesek nafas.

                “Gue kagak sangke, ternyate, lu bise jadi sarjane. Duuuh, Tuhan, kalo aje anak kam pung Sukamanyun pade punya hawa nafsu buat sekolah tinggi, ni kampung, pasti bakalan maju pesat”

                Kate kong Lihun sambil melok anak nye, nyang baru aje ngelapor udeh jadi sarjane. Bentar lagi kong Lihun mau diajak ke hotel bebintang nyang bkelipnye sampe lime. Buat nyaksiin Nurdin di wisude.

             Die bakalan pake toga.

             Ape kagak hebat?

             Ape kagak bikin orangtue bangge?.

             Dilantik Rektor Institut Kesenian Betokaw, lantas dibilang sodare Nurdin anda punye hak make gelar sarjane.

             Bener-bener hebat. 

Bersambung....

Tweet