CERBER (5)



LIMA


       BEGITU Nurdin  lulus Sekolah Menengah Atas, die langsung nuntut ke babenye, supaye ngongkritin kaul, ziarah ke makam Wali Songo
Tentu aja bokapnye sama sekali kagak kebera tan. Sebab, emang pernah janji. Pernah bilang mau ngajak ziarah. Cuman, Nurdin kagak tau, kaulnye bukan lantaran besyukut Nurdin lulus ujian. Tapi, kalo Nurdin siap kawin. Mau buru-buru berumah tangge. Bokapnye udeh ke pengen banget punya mantu. Terus, nantinye, pasti punya cucu.
        Mangkanye, engkong Lihun langsung to the point. Die ungkapin the big planning-nye Kong Lihun nyuruh Nurdin, anak semata wa yangnye, buru-buru kawin. Berumah tangge. Kalo Nurdin bilang oke, siap kawin, besok ting gal ke stasiun Gambir. Bekereta api ke Sura baye. Sampe disane, nyari tempat nginep. Terus, nyewa mobil.
        Tapi, Nurdin malah nolak. Engkong Lihun bukan kagak kaget. Tapi die  sama sekali kagak sewot – apelagi marah. Soalnye, Nurdin punya alesan kuat, kepengen ngelanjutin sekolah. Die kepengen banget masuk ke perguruan tinggi. Ja di mahasiswa. Ngeraih gelar sarjana.   Engkong Lihun nyang sebenernye udeh kebelet kepeng en punya mantu, punya cucu,  jadi kagak kepe ngen maksa anaknye supaya nikah.
         Cuman, kong Lihun juga minta, supaye anaknye maklum, kalo kaulnye dibatalin. Se bab, tuh kaul bukan besyukur buat kelulusan. Tapi, buat kesediaan Nurdin siap, besedia dika winin. Nurdin kagak maksain kemauan. Cuman die juga minta pengertian, supaye babenye juga maklum, kenape kagak bisa menuhin kamauan babenye.
         “Sekarang, kalo kate Udin, lebih penting kuliah dulu, be. Udeh lulus, udeh kerje, udeh bisa mandiri, baru Nurdin mikirin soal kawin,” Nurdin ngejelasin
        Engkong Lihun bebalik jadi terharu, coi. Bangga. Die kagak nyangka, kalo Nurdin, anak nye, kepingin kuliah. Masuk ke perguruan ting gi, jadi mahasiswa, ngeraih gelar sarjana. Die kepengen juga pinter,  kayak para perantau nyang pada urban dari kampungnye nyang jauh, ke Jakarta.
        Pada hal, kebanyakan temen sebayanye – atawa nyang udeh pada lulus duluan, umum nye,  malah pada girang kalo disuruh kawin. Terlebih, kalo dipestain gede-gedean, ditangga pin orkes melayu,  nyang biduannye pada jago goyang. Paling nggak, ditanggapin layar tan cep. Nyang filmnye, baru punya. Syukur di te ngah malem, disetelin  film nyang khusus buat tujuh belas tahun ke atas. Film nyang ngobrolin soal ranjang, nyang kagak dianggap aneh, meski tuh ranjang bisa goyang. Penonton pasti pada senang. Pada girang. Besoknye, pengan ten, pasti dibilang hebat. 
         Ape kagak bangga?
         Ape kagak asyik ?
         Kuliah?
         Hmm buat ape? Malah cuman ngeribetin. Cuman buang buang duit, cuman buang buang waktu. Duit udeh banyak ke luar, waktu udeh banyak kebuang, eeh, mesti jadi orang nyang kutu buku. Kalo kagak kutu buku? Jaminannye pasti drop out di tengah jalan.
         Ape kagak ngerepotin?
         Nyari duit tuh, capeknye setengah koit, coi. Kerja kerasnye aje, mesti pake banting tulang. Malah, sampe keringet ngucur dari pan tat, juga dibela-belain. Masak sih, abisnye malah cuman dibuang. Dipake buat bayar kulian nyang akhirnye Droup Out di tengah ja lan ? Jadi, emang lebih mantep diabisin  buat bi aya ngawinin anak, kan?


Bersambung………



viglink.com/?vgref=911473
http://bit.ly/28WyL2a



0 Response to "CERBER (5)"